پیچ جوش m3 ممکن است در 3500 سال قبل از میلاد در بین النهرین استفاده شده باشد. و احتمالا از مس یا برنز ساخته شده اند. بعدها از آهن برای ساختن ناخن استفاده شد. پیچ های اولیه با چکش شکل می گرفتند یا آهنگری می شدند.
آنها معمولاً یکی یکی ساخته می شدند و در نتیجه کمیاب و گران بودند. در دهه 1500 ماشینی ساخته شد که نوارهای پهن و بلند آهنی به نام میله پیچ تولید می کرد. سپس این نوارها را می توان به طول، نوک تیز و سر برش داد.
پیچ ها در سکونتگاه های اولیه آمریکا به قدری ارزشمند بودند که در سال 1646 قانونگذار ویرجینیا مجبور شد تدابیری را تصویب کند تا از آتش زدن خانه های قدیمی مستعمره نشینان برای بازپس گیری پیچ ها هنگام نقل مکان جلوگیری کند.
پیچ های سقف دارای سرهای بزرگ و مسطح هستند که بهتر می توانند موادی مانند نمد سقف و تخته فیبر را در خود نگه دارند. برخی دیگر از پیچ ها به طور ویژه سخت می شوند تا بتوان آنها را به بنایی یا بتن کوبید، معمولاً در عمل اتصال اعضای چوبی به این مواد.
پیچ ها با تغذیه یک سیم فولادی ضخیم و پیوسته در دستگاهی ساخته می شوند که در آن سیم بین دو قالب گرفته شده و به طول دلخواه بریده می شود. فلز کافی برای تشکیل سر در یک انتها از قالب ها بیرون زده و سپس با ضربه چکش مکانیزه به یک سر صاف می شود.
انتهای دیگر قطعه سیم به صورت نقطه ای بریده می شود، پس از آن پیچ از دستگاه خارج می شود و ممکن است صاف شود، جلا یا آبکاری شود. پرس های پیچ سیمی می توانند با سرعت 800 در دقیقه پیچ تولید کنند.
با در دسترس قرار گرفتن مصالح ساختمانی جدید، تولیدکنندگان ناخن برای توسعه ناخن های جدید تلاش می کنند. پیچ های مخصوصی برای سقف کاشی، کفپوش چوبی، زونا، ناودان باران، تخته دیوار، ورق فلزی و بتن وجود دارد.
برخی از پیچ های جدید به گونه ای طراحی شده اند که به جای چکش توسط تفنگ های پیچکوبی با نیروی هوا هدایت شوند. حتی پیچ های جدیدی برای کاربردهای خاص در صنعت هوافضا طراحی شده است.
