شترمرغ نه تنها در تانزانیا و آفریقا، بلکه در سایر کشورهای جهان به عنوان یک گونه اهلی، پرنده شکاری مهمی است.
اگرچه پراکنش شترمرغ در اکثر کشورهای آفریقایی در دهههای گذشته به شدت کاهش یافته است، اما در فهرست قرمز اتحادیه بینالمللی حفاظت از طبیعت (IUCN) به عنوان گونهای با کمترین نگرانی طبقهبندی میشود.
قیمت گوشت شترمرغ با توجه به کاهش جمعیت این حیوان رو به افزایش است. کم شدن تعداد شترمرغ را می توان به کشاورزی مکانیزه، چرای بی رویه، شکار غیرقانونی و خشکسالی نسبت داد. محصولات شترمرغ مانند گوشت و تخم مرغ برای غذا استفاده می شود.
پر برای زیور آلات؛ روغن برای مقاصد دارویی و حتی از دوران باستان معامله می شد. بنابراین شترمرغ ها خدمات مهم اکوسیستمی را ارائه می دهند. پوست شترمرغ یک کالای با ارزش ویژه است.
در تانزانیا، محصولات شترمرغ بیشتر به صورت محلی استفاده می شود (مشاهده شخصی)، اما در ایالات متحده، آفریقای جنوبی، برزیل، آلمان و نیوزیلند، مزارع بزرگ شترمرغ وجود دارد و محصولات شترمرغ در صنایع غذایی، پوشاک و آرایشی و بهداشتی تقاضای بالایی دارند.
این مطالعه با هدف بررسی استفاده از محصولات شترمرغ در روستاهای هم مرز با پارک ملی سرنگتی (SNP) و بررسی امکان ایجاد مزارع شترمرغ انجام شد.
چنین کشاورزی پتانسیل بهبود معیشت مردم محلی را دارد و به طور همزمان فشار شکار را در این منطقه حفاظت شده کاهش می دهد.
ما این فرضیه را آزمایش کردیم که محصولات شترمرغ معمولاً توسط جوامع محلی اطراف SNP استفاده می شود، اما تفاوت هایی را بین گروه های قومی مختلف در استفاده از محصولاتی مانند تخم مرغ، پر، گوشت و روغن پیش بینی کردیم.